زمینه و هدف: یکی از بحرانی‏ترین مراحل زندگی زنان دوران یائسگی است و یکی از اهداف بهداشت برای همه در قرن 21، بهبود کیفیت زندگی است. کیفیت زندگی زنان، به‏دنبال وقوع یائسگی دست خوش تغییرات اساسی می‏گرددکه اهمیت فراوانی از نظر بهداشت عمومی دارد. پژوهش حاضر با توجه به اهمیت ارتقای سطح سلامت و بهبود زندگی در دوران یائسگی، به منظور تعیین کیفیت زندگی زنان یائسه شهر کرمان انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع توصیفی مقطعی می‏باشد که در آن 384 نفر از زنان یائسه 64-48 ساله شهرکرمان مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه‏گیری به‏صورت نمونه‏گیری آسان بود. جهت تعیین کیفیت زندگی زنان از پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت WHOQOL-BREF که در ایران استانداردسازی شده استفاده گردید. یافته ها: نتایج بررسی نشان داد که کیفیت زندگی کلی در 68% واحدهای مورد پژوهش در حد متوسط بوده است. میانگین نمره کیفیت زندگی در بعد جسمی برابر 05/4±22/10، در حیطه روانی برابر 7/3±48/9، در حیطه اجتماعی برابر 02/2±33/4 و در بعد محیطی برابر 05/5±73/12 بوده است . نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که یائسگی باعث تغییر در کیفیت زندگی زنان می‏شود بطوری‏که اکثریت افراد در هر چهار حیطه جسمی- روانی- اجتماعی و محیطی کیفیت زندگی متوسطی داشتند. بنابراین توجه به طراحی و اجرای برنامه‏های آموزشی مناسب جهت ارتقای کیفیت زندگی این قشر از جامعه ضروری است.