زمینه و هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش والدین بر کاهش علائم اختلال سلوک و پرخاشگری نوجوانان 16-14 سال است.
روش کار: 32 نوجوان (به همراه والدین) مراجعه کننده به دفتر مشاوره، پس از تشخیص علائم اختلال سلوک با مقیاس CIS-4، به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. به&zwnjمنظور جمع&zwnjآوری داده&zwnjها از پرسشنامه پرخاشگری نوجوانان نلسون در مراحل پیش و پس&zwnjآزمون استفاده شد. سپس نوجوانان و والدین در برنامه مداخله فرزندپروری نوجوانان (ساندرز، 2006) شرکت نمودند. در انتها علائم اختلال سلوک و میزان پرخاشگری نوجوانان مجدداً اندازه گیری گردید.
یافته ها: نتایج تحیل واریانس نشان داد نیمرخ میانگین علائم سلوک، خرده مقیاس�های ناکامی، روابط با همسالان و پرخاشگری بدنی در پس�آزمون پس از تعدیل نمرات پیش آزمون تفاوت معناداری دارند (001/0>p).
نتیجه�گیری: می�توان نتیجه گرفت آموزش� سبکهای فرزند پروری در کاهش علائم اختلال سلوک و رفتارهای پرخاشگرانه فرزندان موثر است. |
