زمینه و هدف: دستیابی به راههایی برای ارتقاء کیفیت خدمات پرستاری همواره مورد توجه مدیران پرستاری بوده است. قانون ارتقای بهره وری نیروهای بالینی نظام سلامت برای ساماندهی مشکلات پرستاران و ارائه خدمات بهتر به بیماران وضع شده است. هدف مطالعه حاضر بررسی وضعیت اجرای قانون ارتقاء بهره وری کارکنان بالینی نظام سلامت می باشد.

روش کار: جامعه پژوهش مدیران و کارکنان بالینی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بود. نمونه گیری به دو روش سرشماری برای مدیران و مسئولان (52n=) و تصادفی ساده برای نیروهای بالینی (300n=) صورت گرفت. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های محقق ساخته بود. روایی ابزارها از طریق روایی صوری و محتوا و بررسی پایایی آنها از طریق آزمون- بازآزمون انجام گرفت. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون های من ویتنی و کروسکال- والیس استفاده شد.

یافته ها: میانگین نمره نگرش در بین مدیران و مسئولین بخشها و نیز کارکنان بالینی بیمارستانها به ترتیب 70/0± 27/3 و 64/0± 35/3 بود. در میان عوامل تاثیرگذار بر نگرش، از نظر مدیران و مسئولین بهبود شرایط کاری (00/1± 48/3) و از نظر کارکنان بالینی افزایش کیفیت خدمات (87/0± 45/3) مهمترین عامل در ایجاد نگرش مثبت بود. از نظر اکثریت پرسنل و مدیران مهمترین نقطه ضعف در اجرای قانون ارتقاء بهره وری کارکنان بالینی کمبود نیرو عنوان شد. بین سن، جنس، وضعیت تاهل، سابقه شغلی، تحصیلات و نوع استخدام کارکنان بالینی با نمره نگرش و رضایت از اجرای قانون ارتقاء بهره وری ارتباط آماری معنادار وجود داشت (05/0p<).

نتیجه گیری: اجرای قانون ارتقاء بهره وری برای اکثریت جامعه کارکنان بالینی امتیاز مثبت به دنبال داشته و می‌تواند در صورت اصلاح نظامهای استخدام و جذب، بهبود شرایط کاری طبق نیاز و اجرای برنامه های تشویقی بسیاری از دغدغه های آنان را برطرف کرده و در جهت افزایش بهره وری نیروی پرستاری و در نتیجه ارتقا نظام سلامت مؤثر باشد.