زمینه و هدف: ناراحتی‏های اسکلتی- عضلانی یکی از مهم‌ترین عوامل آسیب‏زای شغلی و ناتوانی بوده و در بین این ناراحتی‏ها، آسیب‏های کمر متداول‌ترین جراحات مرتبط با کار در صنایع مختلف می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی ریسک فاکتورهای ناراحتی‏های اسکلتی- عضلانی و مداخله ارگونومیک به‌ منظور کاهش این ناراحتی‏ها می‌باشد. روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مداخله‌ای و بر روی 40 نفر از شاغلین یک معدن سرب انجام پذیرفت. به منظور جمع‏آوری داده‏ها در قبل و بعد مداخلات از پرسشنامه نوردیک و روش QEC استفاده شد. برنامه مداخله‏ای عبارت بود از کاهش وزن بار، تغییر در ارتفاع سطح تخلیه بار، چرخش شغلی و آموزش کارگران. در نهایت داده‏های حاصل، با استفاده از آزمون‏های آماری کوکران و مک نمار و توسط نرم افزار SPSS-16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که در یک سال اخیر بیشترین فراوانی ناراحتی‌های اسکلتی- عضلانی مربوط به اندام‌های کمر (57.5٪) و زانو (50٪) می‏باشد. نتایج به‏دست آمده در بعد از مداخلات کاهش قابل توجهی در ناراحتی‌های اسکلتی- عضلانی نواحی مختلف نشان داد. طبق آزمون کوکران تفاوت معناداری بین ناراحتی‌ها در قبل، 4 و 9 ماه بعد از مداخلات در اندام‌های کمر و زانو مشاهده گردید (001/0p< و 002/0p=). نتیجه گیری: نتایج مطالعه کاهش قابل توجه ناراحتی‌های اسکلتی- عضلانی در 9 ماه پس از شروع مداخلات را نشان داد. در نتیجه می‌توان استنباط نمود که استفاده از مداخلات توأم مهندسی و مدیریتی، به صورت ساده، کاربردی و کم هزینه و پایش مستمر نحوه صحیح اجرای این مداخلات در طی مدت زمان طولانی ممکن است باعث دستیابی به نتایج مطلوبی در جهت کاهش ناراحتی‌های اسکلتی ـ عضلانی درصنایع کوچک و فقیر گردد.