زمینه و هدف: خشونت علیه زنان در همه جوامع موضوعی نگران کننده و در خور توجه است. علی‏رغم تحقیقات فراوان در مورد پیامدهای خشونت بر سلامت روان زنان، هنوز جنبه‏های ناشناخته زیادی وجود دارد. این مطالعه با هدف میزان وضعیت همسرآزاری و برخی عوامل مرتبط با آن در شهر اصفهان صورت گرفت. روش کار: این مطالعه از نوع مقطعی می‏باشد که جامعه پژوهش آن را کلیه زنان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر اصفهان در سال 1390 تشکیل می‏دهند. ابزار گردآوری داده‏ها، پرسشنامه خودایفای محقق ساخته بود که روایی و پایایی آن مورد محاسبه قرار گرفته بود. داده‏ها توسط نرم افزار آماری SPSS-18 با سطح اطمینان 95% تحلیل شد. یافته‏ها: شایع‏ترین خشونت اعمال شده علیه زنان گروه هدف خشونت عاطفی با 82/52 درصد بود. شیوع خشونت کلامی در این مطالعه 69/47 درصد، خشونت مالی 38/35 درصد و خشونت جسمی 87/24 درصد بود. نتایج نشان داد که زنان خانه دار بیشتر در معرض خشونت‏های خانگی قرار دارند. همچنین نتایج نشان داد که انواع خشونت علیه زنان بر حسب تحصیلات یکسان نیست. مهمترین علل بروز همسرآزاری و سوء رفتار به ترتیب خستگی و بی حوصلگی همسر (38/37%)، بهانه گیری همسر (14/30%)، بدبینی شوهر (54/16%)، دوستان و آشنایان و دخالت آنان (9/9%) و حاضر جواب بودن زن (04/6%) بود. نتیجه گیری: میزان خشونت خانگی بالا بوده و جای نگرانی دارد. بهترین راهکار پیشنهادی برای کاهش خشونت خانگی علیه زنان، آموزش است. آموزش مهارت‏های زندگی در مدارس، مراکز بهداشتی درمانی و بخصوص رسانه‏ها می‏تواند مؤثر باشد. استفاده از مراکز مشاوره و ترویج فرهنگ مشاوره در بین زوجین نیز اهمیت ویژه ای دارد.