زمینه و هدف: استفاده بهینه از منابع در دسترس، یکی از چالش‏های مدیران همه بیمارستان‏ها می‏باشد. یکی از راه حل‏های پیشنهادی برای حل این مشکل، کاهش متوسط مدت اقامت در بیمارستان است. هدف این مطالعه شناسایی عوامل تاثیرگذار بر طولانی شدن مدت اقامت بیماران است. روش کار: مطالعه حاضر، بصورت مقطعی بر روی پرونده 370 بیمار بستری در بیمارستان سینا وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند، انجام شد. داده‏های مورد نیاز بوسیله چک لیست از پیش طراحی شده گردآوری و با استفاده از نرم افزار آماری STATA تحلیل شد. یافته‏ها: میانه مدت اقامت در بیماران مورد مطالعه 4 روز بود. کمترین مدت اقامت یک و بیشترین آن 60 روز بود. از بین متغیرهای بررسی شده ارتباط بین سن (04/0p=)، شغل (03/0p=)، علت بستری (04/0p=)، بخش بستری (03/0p=) و وضعیت ترخیص بیمار (04/0p=) با مدت اقامت بیماران از لحاظ آماری معنی‏دار بود. در گروه‏های سنی، بالاترین نسبت شانس (09/2OR=) مربوط به گروه سنی 79-60 سال بود. از نظر وضعیت ترخیص، بیشترین نسبت شانس (8/1OR=) مربوط به پیگیری مجدد است. نتیجه‏گیری: به منظور مدیریت بهتر این شاخص عملکردی، ارائه‏دهندگان بایستی عوامل تاثیرگذار بر این شاخص را شناسایی نموده و در زمینه موارد قابل کنترل شناسایی شده اقدامات اصولی را در جهت استفاده بیشتر از هر تخت بیمارستانی به عمل آورند.