زمینه و هدف: هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای به دلیل سمیت، سرطان زایی و نیز مقاومت نسبت به تجزیه باکتریایی، یکی از عوامل تهدید کننده محیط زیست محسوب می‏شوند. کریزن یک ترکیب آروماتیک 4 حلقه ای است. در این تحقیق باکتریهای تجزیه کننده کریزن از خاکهای آلوده به نفت منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس جداسازی شدند و سپس تجزیه کریزن در شرایط آزمایشگاهی و تاثیر تغییرات غلظت آن بر رشد باکتری ها مورد ارزیابی قرار گرفت. روش کار: ابتدا نمونه ها را پس از صاف کردن، در محیط های حاوی ترکیبات معدنی و ماده هیدروکربنی کریزن کشت داده و در 32 درجه سانتی گراد به مدت 14 روز انکوبه شدند. پس از جدا سازی باکتری ها، با استفاده از تست های مرسوم میکروبیولوژیک و بیوشیمیایی شناسایی آن ها انجام گردید. جهت بررسی میزان رشد باکتری های تجزیه کننده، دانسیته نوری (600OD) آن ها در غلظت های 1/0 تا 4/0 گرم بر لیتر کریزن مورد ارزیابی قرار گرفت. در نهایت با استفاده از دستگاه کروماتوگرافی، میزان تجزیه و حذف کریزن توسط باکتری های جداشده مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: 4 باکتری سودوموناس پوتیدا، گونه‏های مایکوباکتریم، میکروکوکوس واریانس و باسیلوس کوآگولانس جداسازی و شناسایی گردیدند. باکتری سودوموناس پوتیدا به عنوان قوی ترین باکتری در تجزیه کریزن شناخته شد. به طوری که در حداقل زمان ممکن رشد نمود و دانسیته نوری آن در تمام غلظت های مورد آزمایش از بقیه باکتری ها بیشتر بدست آمد. این باکتری توانست در طی 10 روز 95 درصد از کریزن با غلظت اولیه 1/. گرم بر لیتر را تجزیه و حذف نماید. گونه‏های مایکوباکتریم در رده دوم از نظر قدرت تجزیه کریزن قرار گرفت. ضعیف ترین باکتری تجزیه‏کننده کریزن، باسیلوس کوآگولانس تعیین گردید. این باکتری پس از 10 روز 42 درصد از کریزن را تجزیه نمود. نتیجه گیری: سودوموناس پوتیدا بیشترین دانسیته نوری و تجزیه کریزن را به خود اختصاص داد. این باکتری به دلایل مختلف از جمله حضور در شرایط محیطی مختلف و داشتن آنزیم های تجزیه کننده، توانایی حذف هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای را دارد.