زمینه و هدف: موقعیت بیمارستان‌ها نسبت به سایر کاربری‌های شهری به ویژه شبکه‌ معابر از یک طرف و تراکم جمعیتی از سوی دیگر در آرامش روحی- جسمی ساکنین شهری نقش مهمی دارد. بعلاوه، تعیین شعاع عملکردی و حوزه نفوذ بیمارستان‌ها می‌تواند در تعیین مکان بهینه برای این نوع کاربری مؤثر باشد. بنابرین این پژوهش در پی آن است که ضمن ارائه ارزیابی مکانی بیمارستان‌های موجود، بهترین مکان‌ها برای استقرار آن‌ها را در سطح شهر مشخص نماید. روش کار: متدولوژی تحقیق توصیفی- تحلیلی می‌باشد که در مرحله اول موقعیت مکانی بیمارستان‌های موجود و در مرحله دوم مناطقی که (با توجه به معیارهای که برای مکان‌یابی بیمارستان مطرح است) دارای نیاز به بیمارستان هستند؛ با استفاده از مدل تلفیقی خطی وزن دار WLC و نرم افزار ARCGIS مشخص شده است. با توجه به تعداد معیارهای دخیل در مکان‌یابی بهینه بیمارستان‌ها در مقاله حاضر سعی شده است تلفیقی از قابلیت‌های GIS و مدل WLC در ارائه الگوی مناسب مکان‌گزینی این مراکز مورد آزمون قرار گیرد. یافته ها: نتایج تحقیق نشان می‌دهد که مکان‌یابی بیمارستان‌های موجود در شهر اردبیل از فرایندی منطقی و علمی تبعیت ننموده است. تجمع بسیار زیاد این فضاها در مرکز و جنوب غربی شهر منجر به مشکلات متعددی در این بخش از شهر شده و کمبود این کاربری در سایر مناطق را سبب شده است. نتیجه‌گیری: نتیجه کلی بیان می‌دارد درصورت احداث مراکز بیمارستانی مناطق دانش‌آباد، کارشناسان، اسلام‌آباد و گلستان در اولویت‌های نخست، مناطق یوسف‌آباد، سلمان‌آباد، جوادیه، عباسیه و زینبیه در اولویت دوم و در نهایت مناطق شهید رجایی و سید‌آباد در اولویت‌های بعدی قرار می‌گیرند. در نهایت بررسی مناطق اولویت دار در خروجی نهایی حاصل از مدل WLC نشان داد که این مناطق منصف به شرایط مطلوب از نظر معیارهای تعیین شده هستند. این امر نشانگر توانمندی‌های این فنون و ابزارها در نقش آفرینی به عنوان سیستم پشتیبان تصمیم گیری (DSS) برای انتخاب گزینه‌های مناسب است.