زمینه و هدف:�کدورت و عوامل کلوئیدی، پناهگاه خوبی برای رشد و انتقال پارامترهای بیولوژیکی بوده، همچنین از نقطه‏نظر زیبایی‏شناختی در مصرف آب تاثیرگذار هستند. از طریق فرآیند الکترولیز، عوامل منعقدکننده مانند هیدروکسیدهای فلزی تولید می‏شوند. عامل منعقدکننده با آلاینده­ها ترکیب شده و فلاک‏های بزرگی را تشکیل می‏دهند. هدف از این مطالعه بررسی کارایی انعقاد الکتریکی- شناورسازی الکتریکی در حذف کدورت از محیط‏های آبی است.

روش کار: این مطالعه از نوع بنیادی- کاربردی بود که در مقیاس آزمایشگاهی انجام شد. مخزن انعقاد الکتریکی از جنس پلکسی‌گلاس با ابعاد 24 × 17 × 18 سانتی‌متر ساخته شد. در داخل مخزن 4 عدد صفحه فلزی (الکترود) از جنس آلومینیوم و یا آهن به ابعاد 15 × 16 سانتی‌متر و ضخامت 1 میلی‌متر به صورت موازی به فاصله 5/1 سانتی‌متری از هم قرار داده شد. از یک دستگاه ترانسفورماتور جهت تامین برق مستقیم با ولتاژ و آمپراژ قابل تنظیم (60- 0ولت و 6-0 آمپر) استفاده گردید.

یافته ها: نتایج آزمایش‏ها نشان داد که بالاترین میزان حذف کدورت از محلول با استفاده از الکترود آلومینیوم (60/97%) در pH برابر 7، میزان ولتاژ 50 ولت و زمان ماند 30 دقیقه حاصل شد. همچنین بالاترین میزان حذف کدورت از محلول با استفاده از الکترود آهن (92/89 %) در pH  برابر 7، میزان ولتاژ 50 ولت و زمان ماند 30 دقیقه حاصل شد.

 نتیجه گیری: با توجه به نتایج آزمایش‏ها، استفاده از انعقاد الکتریکی- شناورسازی الکتریکی در حذف کدورت کارایی مناسبی دارد. همچنین می‏توان گفت کارایی الکترود آلومینیم در حذف کدورت از محلول بیشتر از کارایی الکترود آهن می‏باشد.