زمینه و هدف: کمردرد یکی از مشکلات اساسی در کارگران صنایع است. قسمت عمده‏ای از ضایعات ناشی از کار، ابتلای سیستم اسکلتی - عضلانی است که حدود 60% از آن مربوط به کمردرد می­باشد. هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان شیوع کمردرد و ارتباط آن با عوامل شغلی و شخصی در کارگران صنایع استان همدان می­باشد.

روش کار: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 400 نفر از کارگران صنایع به روش تصادفی و سیستماتیک انتخاب شدند و اطلاعات به‏وسیله پرسشنامه NORDIC و پرسشنامه بررسی سطح فعالیت فیزیکی (IPAQ) جمع­آوری گردید. از نرم‏افزار SPSS و روش­های آمار توصیفی و آزمون مجذور کای برای تحلیل داده­ها استفاده شد.

یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد میانگین سن کارگران 42/7 ±85/34 سال، میانگین مدت اشتغال 12/6 ± 76/5 سال و میانگین ساعات کار در هفته 30/11±96/52 ساعت می­باشد. 2/69 درصد از افراد مورد بررسی دارای سطح فعالیت فیزیکی بالا، 2/19 درصد متوسط و 6/11 درصد پائین بوده­اند. بررسی انجام شده میزان شیوع کمردرد 1/57 درصد را نشان می­دهد. بین کمردرد کارگران با سابقه کار (000/0= p)، ساعت کاری در هفته (007/0 p=) و سطح فعالیت فیزیکی (000/0=p) ارتباط معنی­داری به‏دست آمد.

نتیجه­گیری: علیرغم کم بودن سابقه کار و جوان بودن نیروی کار میزان شیوع کمردرد در آنها بالا می­باشد. لذا کاهش ساعت کاری در هفته، افزایش وقفه­های استراحتی در بین کار، اجتناب از ارجاع کارهای سنگین به کارگران و محدودکردن حمل دستی بار می­تواند سبب بهبود شرایط کار و کاهش میزان شیوع کمردرد و پیشگیری از ابتلاء به کمردرد در محیط­های کاری شود.