زمینهوهدف: ترکیبات رادیواکتیو در آب و پساب باعث نگرانیهای جهانی شده است. مطالعات اپیدمیولوژیکی متعددی نشان دادهاند که این مواد سلامت انسانها و حیوانات را به خطر میاندازد. بدلیل خاصیت سرطانزایی، این آلاینده ها قبل از ورود به چرخه طبیعت باید حذف شوند. بنابراین در این مطالعه به بررسی فرآیندهای حذف این دسته از آلاینده ها از آب و پساب پرداخته شد. روش کار: مقالات مربوط به این مطالعه از تحقیقات پایگاه های اطلاعاتی Scopus، PubMed و Web of Science انتخاب شده اند. در مجموع 89 مقاله بازیابی شد و 11 مقاله پس از حذف موارد تکراری و حذف مطالعات غیر مرتبط بررسی شد. شرایط تجربی شامل pH، دما، غلظت اولیه، دوز جاذب، قدرت یونی و زمان تماس و همچنین بازسازی جاذب و ظرفیت جذب/ بازیابی در این مطالعات استخراج شد. یافته ها: تقریباً همه مقالات شامل آزمایشهای جذب در دمای اتاق بودند و نشان دادند که دمای بالاتر منجر به نرخ جذب بالاتری میشود. بیش از 45 درصد از مطالعات pH مطلوب را در 7-6 تعیین کردند. علاوه بر این، افزایش غلظت اولیه ظرفیت جذب را بهبود میبخشد در حالی که منجر به کاهش بازیابی یون فلز میشود. اکثر مقالات (44%) از مدل ایزوترم لانگمویر استفاده کردند. علاوه بر این، حدود 41 درصد از مطالعات شامل سینتیک جذب را با مدل شبه درجه دوم توصیف کرده و جذب شیمیایی را به عنوان مرحله محدودکننده سرعت پیشنهاد کرده اند. نتیجه گیری: اگرچه در حال حاضر بسیاری از فناوریهای شیمیایی، فیزیکی و بیولوژیکی در دسترس است، اما تعداد کمی از آنها در مقیاس بزرگ نشان داده شده است. بنابراین برای تقویت شواهد، مطالعات بیشتر طراحی شده در مقیاس بزرگ مورد نیاز است.