زمینه و هدف: در این مطالعه اصلاح و افزایش ظرفیت جذب نانولوله های کربنی در حذف رنگزای آلی از محیطهای آبی در سیستم ناپیوسته مورد بررسی قرار گرفت.

روش کار: در پژوهش حاضر، نانولوله ها کربنی با استفاده از پلیمرهای خطی آلیفاتیک با عاملیت گروه های آمینی، عاملدار و اصلاح گردید. خصوصیات شیمیایی آن توسط رامان اسپکتروسکوپی ارزیابی و قابلیت رنگبری جاذب بررسی و از رنگزای اسید بلاک1 (AB 1) به عنوان نمونه استفاده شد. تاثیر متغیرهای موثر بر فرایند جذب مانند غلظت اولیه رنگزا، دوز جاذب، pH و اثر نمک های معدنی نیز بررسی شد. جهت ارزیابی داده ها از مدل های ایزوترمی لانگمیور و فرندلیخ و مدلهای سینتیکی مرتبه اول و مرتبه دوم استفاده گردید.

یافته ­ها: نتایج نشان داد که جذب رنگزا به روی نانولوله های کربنی اصلاح شده از مدل ایزوترمی لانگمیور (99/0R²=) و مدل سینتیکی شبه مرتبه دوم (99/0R²=) پیروی مینماید. نتایج نشان دادند که جاذب سنتز شده در غلظت ppm 100 رنگزا، دارای حداکثر ظرفیت جذبmg/g 700 بوده است. جاذب در 2=pH حداکثر کارایی را در فرایند جذب نشان داد. همچنین با افزایش دوز جاذب و غلظت اولیه رنگزا، درصد جذب به ترتیب افزایش و کاهش یافت. نتایج حاکی از آن بود که افزودن نمک های معدنی کارایی جاذب را اندکی کاهش داده است.

نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده میتواند گفت نانولوله های کربنی اصلاح شده میتواند به عنوان یک جاذب با ظرفیت جذب بالا جهت رنگبری پساب های رنگی مورد استفاده قرار گیرد.