زمینه و هدف: صنعت آب و فاضلاب کشور در افقی 20 ساله (1384 ~ 1404) ، چشم‏اندازهای مطلوب خود را تعریف کرده است که مهم‏ترین آن دسترسی و برخورداری %60 جمعیت شهری به سامانه‏های جمع‏آوری و تصفیه فاضلاب می‏باشد. هدف این مطالعه ارائه وضعیت موجود مدیریت فاضلاب شهری در ایران و اجرای طرح‏های ایجاد شبکه جمع‏آوری و ساخت تصفیه‏خانه فاضلاب و شناسایی مهم‏ترین محدودیت‏ها بر سرراه اجرای این طرح‏ها می‏باشد. روش کار: پرسشنامه‏هایی به شرکت‏های آب و فاضلاب 1016 منطقه شهری ارسال گردید، به‏طوری‏که نتایج ارائه‏شده در این مقاله بر اساس محتویات پرسشنامه‏ها می‏باشد. یافته‏ها: نتایج این مطالعه بیانگر آن است که در حال حاضر دو روش چاه جاذب و شبکه جمع‏آوری برای مدیریت فاضلاب انسانی و چهار روش چاه جاذب، شبکه جمع‏آوری و معابر عمومی با / بدون جوی، جهت مدیریت فاضلاب بهداشتی بکار گرفته می‏شود. در حال حاضر در ایران در حدود 18% مناطق شهری، بخشی از شهر تحت پوشش شبکه جمع‏آوری فاضلاب می‏باشند که بسیار کمتر از کشورهای با درآمد متوسط است. با این حال با تکمیل طرح‏های در حال اجرا، این مقدار به میزان 19% افزایش می‏یابد و به 37% می‏رسد. همچنین در 09/19درصد از کل مناطق شهری طرح‏های ساخت تصفیه‏خانه در حال اجراست. نتیجه‏گیری: مدیریت کنونی فاضلاب در 47/42% شهرها برای بیش از 50% سطح شهر و در 42/52% شهرها برای بیش از 50% جمعیت شهری ایجاد مشکلات حاد ناشی از آن می‏باشند. جهت تکمیل پروژه‏های در حال اجرا محدودیت‏هایی هم وجود دارد که مهمترین آنها جنس نامناسب زمین و کم‏عرض بودن معابر می‏باشد.