زمینه و هدف: امروزه زوج­ها مشکلات شدید و فراگیری را در هنگام برقراری و حفظ روابط صمیمانه و ارضاء انتظارات و نیازهای یکدیگر تجربه می­کنند. ایجاد و حفظ روابط صمیمانه و ارضاء نیازهای روانی و عاطفی در جریان ازدواج یک مهارت و هنر است که علاوه بر سلامت روانی و تجارب سالم اولیه نیازمند داشتن نگرش­های منطقی و کسب مهارت­ها و انجام وظایف خاصی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی کارآیی مداخله آموزشی مبتنی بر مدل گاتمن بر صمیمیت زناشویی زنان انجام شد.

روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی و به شیوه پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می­باشد. نمونه پژوهش حاضر را 24 زن واجد شرایط از زنان مراجعه کننده به مرکز همیاران سلامت روان شهر بجنورد در سال 1393 تشکیل میدادند که به شیوه در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. در مرحله پیش آزمون، دو گروه بوسیله مقیاس صمیمیت زناشویی تامپسون و والکر 1983(MIS-17) مورد ارزیابی قرار گرفتند. سپس مداخله آموزشی به شیوه­ گاتمن در 6 جلسه 2 ساعته برای گروه آزمایش اجرا گردید، اما گروه کنترل مداخله­ای دریافت نکرد. پس از پایان جلسات آموزشی از هر دو گروه پس­ آزمون گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از SPSS-18 و روشهای آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس استفاده گردید.

یافته­ها: تجزیه و تحلیل داده­ها نشان داد که بین زنان دو گروه آزمایش و کنترل از لحاظ میزان صمیمیت زناشویی تفاوت معناداری وجود دارد و مداخله آموزشی مبتنی بر مدل گاتمن باعث ارتقاء صمیمیت زناشویی زنان گروه آزمایش شده است.

نتیجه گیری: مدل آموزشی گاتمن باعث بهبود روابط صمیمانه می­گردد. می­توان از این شیوه آموزشی در جهت غنی سازی روابط زناشویی استفاده نمود.