زمینه و هدف: برای بهبود ظاهری محصولات قندی، مانند قند کله‌ای، شکر پنیر و نبات سنتی در فرایند تولید از مواد سفیدکننده‌ای بنام بلانکیت استفاده می‌شود. استفاده بیش از حد استاندارد این ماده عوارض خطرناکی را بدنبال دارد. هدف از این تحقیق تعیین میزان باقیمانده انیدرید سولفور بعنوان شاخص وجود بلانکیت در قند کله‌ای، شکرپنیر و نبات سنتی در استان اردبیل و مقایسه آن با حداکثر مقدار قابل قبول بود.

روش کار: در این بررسی توصیفی تحلیلی- مقطعی به طور تصادفی ۸۸ نمونه از محصولات شکری (۴۸ نمونه قند کله‌ای، ۱۱ نمونه شکرپنیر و ۲۹ نمونه نبات سنتی) توزیع شده در سطح استان اردبیل جهت آزمایش میزان باقیمانده انیدرید سولفور بعنوان شاخص وجود بلانکیت برای نمونه انتخاب شدند. میزان بلانکیت باقیمانده نمونه‌ها با استفاده از روش یدومتری مورد سنجش قرار گرفتند و با استاندارد تحقیقات صنعتی ایران ppm۱۰ مقایسه شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: نتایج نشان داد که میزان باقیمانده بلانکیت در بیش از یک سوم محصولات قندی بالاتر از حد استاندارد تحقیقات صنعتی ایران (بیشتر از ppm۱۰) بودند ( قند کله‌ای ۳/۳۳% و شکر پنیر ۴/۳۶%). میزان بلانکیت باقیمانده در کل نمونه‌های نبات سنتی در حد استاندارد بودند (زیر ppm ۱۰). در کل استان میانگین میزان باقیمانده بلانکیت در قند کله‌ای از نظر آماری بیشتر از شکرپنیر و نبات سنتی بوده، در صورتی که در نمونه شکرپنیر در شهر اردبیل بیشتر از نبات سنتی و قند کله‌ای بود (۰۱۳/۰=p).

نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که میزان بلانکیت باقیمانده در نبات سنتی در مقایسه با قند کله‌ای و شکرپنیر و نیز در مقایسه با استاندارد ملی ایران پائین بوده، بنابراین می توان گفت که نبات سنتی از لحاظ بلانکیت، برای مصرف در مقایسه با دو محصول دیگر مناسب‌تر است.