---

زمینه و هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین مهارت‫های مدیریت زمان با استرس‫های شغلی و بی‫تفاوتی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بود. تحقیق از نوع کاربردی و روش جمع‫آوری داده ها توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل بودند که تعداد آنها ۳۲۰ نفر بود.
روش کار: روش مورد استفاده برای نمونه‫گیری روش تصادفی طبقه ای بود. برای تعیین حجم نمونه نیز از جدول مورگان استفاده شد که طبق این جدول تعداد نمونه آماری ۱۷۵ نفر بدست آمد. پژوهش حاضر در دو بخش نظری و عملی انجام شد. در بخش نظری، داده‫های لازم با استفاده از روش کتابخانه­ای و اسنادی و در بخش عملی، به شیوه میدانی برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه­های استاندارد ­مدیریت زمان کلدلس[۱] (۲۰۰۸) با پایایی ۸۸/۰، استرس شغلی­ (آر.اس.الیوت) با پایایی ۹۱/۰و بی تفاوتی سازمانی با پایایی ۸۵/۰ دانایی فرد و همکاران (۱۳۸۹) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار spss و آزمون ضریب همبستگی پیرسون و تی تک‫نمونه ­ای انجام گرفت.
یافته ها: یافته های این مطالعه نشان دادند که هرچه مهارت‫های مدیریت زمان بیشتر باشد، استرس‫های شغلی کمتر می‫شود.
نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بین مهارت‫های مدیریت زمان (هدف گذاری، فهرست بندی اولویت‫ها و رعایت اولویت‫ها) با استرس‫های شغلی و بی­تفاوتی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی اردبیل رابطه معکوس معناداری وجود دارد.