زمینه و هدف: سیانید و کروم در فاضلاب صنایع مختلفی مانند آهن و استیل، استخراج ذغال‌سنگ و آبکاری فلزات وجود دارند، سمیت بالا و اثرات سوء آن‌ها بر سلامتی موجودات زنده، دلیلی بر ضرورت کنترل غلظت این آلاینده‌ها در طبیعت است. هدف اصلی این مطالعه، حذف همزمان سیانید و کروم از محلول‌های آبی با استفاده از فرآیندهای انعقاد و لخته‌سازی بود. روش کار: این تحقیق یک مطالعه تجربی می‌باشد که در مقیاس آزمایشگاهی به وسیله دستگاه جارتست انجام شد. در طی انجام فرآیند ترسیب، اثر pH، غلظت منعقدکننده کلریدفریک و زمان ته نشینی بر راندمان حذف این آلاینده‌ها از محیط‌های آبی مورد مطالعه قرار گرفت. سنجش غلظت سیانید و کروم به‏ترتیب توسط روش‌های رنگ‌سنجی و جذب اتمی شعله‌ای انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که سیانید و کروم با غلظت‏های اولیه mg/L۱۰ در شرایط بهینه ۷=pH،g/L ۷/۰=FeCl۳ بعد از مدت‌زمان ته‌نشینی ۶۰ دقیقه به ترتیب راندمان حذفی معادل ۳۸% و ۹۳ % خواهند داشت. بعلاوه، با افزایش زمان ته‏نشینی به بالاتر از ۶۰ دقیقه، تغییر محسوسی در روند افزایش راندمان‌های حذف مشاهده نشد. نتیجه گیری: اگرچه روش رسوب‌دهی شیمیایی یکی از گزینه‌های مناسب برای حذف کروم بود، اما در حذف سیانید به خوبی عمل نمی‌نمود. بنابراین با توجه به محدودیت‌های دفع پساب حاوی این آلاینده‌ها، بهتر است این روش بصورت تلفیقی به‌همراه فرآیندهای دیگر مانند فنتون استفاده شود تا کارایی فرآیند افزایش یابد.