زمینه و هدف: انتخاب روش آموزشی مناسب در حیطه آموزش بهداشت کودکان، یک امر مهم در پیشگیری از بیماریهای دهان و دندان و ارتقاء سطح سلامت دهان در جامعه محسوب میشود. اهمیت این موضوع محققین را بر آن داشت تا در این مطالعه دو روش آموزشی قصه گویی (به عنوان روش غیرمستقیم) و سخنرانی (به عنوان روش مستقیم) را در آموزش بهداشت دهان و دندان دانش آموزان مقطع ابتدایی در شهر یزد با یکدیگر مقایسه نمایند.

روش کار: این مطالعه از نوع مداخله ای به روش قبل و بعد بود که در سال تحصیلی ۹۲-۱۳۹۱ در شهر یزد بر روی ۱۱۷ دانش آموز دختر مقطع ابتدایی انجام گرفت. نمونه ها به صورت خوشه ای و تصادفی از بین کلاس های مقطع سوم ابتدایی، ۴ کلاس انتخاب شدند. روش جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ای بود که قبل و بعد از اجرای دو روش آموزشی، میزان آگاهی، نگرش و عملکرد دانش آموزان به وسیله آن سنجیده و مقایسه شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-۱۷ و آزمون های آماری t-test، ANOVA و کی- دو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته ها: میانگین نمره آگاهی در گروه آموزش دیده به روش سخنرانی ۹۴/۱±۵۹/۱۵ و به روش قصه گویی ۷۹/۰±۹۶/۱۶ بوده و تفاوت بین دو گروه بعد از مداخله، از نظر آماری معنادار بود (۰۰۱/۰ p =). میانگین نمره نگرش در گروه آموزش دیده به روش سخنرانی ۵۰/۳±۴۰/۲۱ و به روش قصه گویی ۵۵/۲±۳۲/۲۴ بوده و تفاوت بین دو گروه بعد از مداخله، از نظر آماری معنادار بود (۰۰۱/۰p =)؛ همچنین میانگین نمره عملکرد در گروه آموزش دیده به روش سخنرانی ۰۱/۲±۴۲/۱۳ و به روش قصه گویی ۱±۳۹/۱۴ بود و تفاوت بین دو گروه بعد از مداخله، از نظر آماری معنادار بود (۰۰۳/۰p =).

نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد تاثیر روش قصه گویی (روش غیر مستقیم) بر آگاهی، نگرش و عملکرد در آموزش بهداشت دهان و دندان به طور معناداری بیشتر از روش سخنرانی (مستقیم) می باشد.