زمینه و هدف: اضطراب حالت ناخوشایند مواجهه با شرایط نامطلوب و غیر قابل کنترل در انسانهاست. ورود به دانشگاه و رویارویی با محیط تازه در بسیاری موارد زمینهساز اضطراب در دانشجویان میگردد که به طور خاص در مورد دانشجویان پزشکی و پیراپزشکی با توجه به محیط کاری پراسترس این مساله جدیتر مطرح میگردد. این نشانه ها به ویژه در دختران دانشجو شایعتر است. با توجه به اینکه اضطراب رابطه مهمی با یادگیری داشته و می تواند عملکرد دانشجویان را متاثر سازد، در این مقاله به ارزیابی وضع اضطراب در دانشجویان دختر رشتههای پزشکی و پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد پرداخته شده است.
روش کار: این بررسی یک مطالعه از نوع توصیفی مقطعی بود، جامعه پژوهشی را دانشجویان رشته های پزشکی و پیراپزشکی تشکیل میدادند. تعداد 150 نفر از دانشجویان دختر رشتههای پزشکی و پیراپزشکی به روش تصادفی ساده انتخاب و با پرسشنامه اضطراب اشپیل برگر، مورد ارزیابی قرار گرفتند. دانشجویانی که سابقه استرسهای بارز مثل فوت نزدیکان یا بیماریهای طبی جدی یا طلاق یا حوادث ناگوار داشتند، از مطالعه کنار گذاشته شدند، لذا تعداد نمونهها به 136 مورد محدود شد. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون (Chi-Square)، آزمون exact test و کروسکال والیس مورد بررسی قرار گرفتند.
یافتهها: دانشجویان مورد مطالعه شامل 46 نفر اینترن، 46 نفر استاجر و 44 نفر دانشجوی پیراپزشکی بودند. 6/67% مجرد و 4/32% متأهل بودند. اضطراب آشکار با شدت متوسط تا شدید در 6/45% اینترنها، 9/36% اکسترنها و 5/20% دانشجویان پیراپزشکی وجود داشت و اضطراب پنهان با شدت متوسط تا شدید در 5/43% اینترنها، 6/32% اکسترنها و 5/20% از دانشجویان پیراپزشکی دیده شد و شدت اضطراب در گروه پیراپزشکی به طور معنیداری کمتر بود. با حذف عامل مداخلهگر وضعیت تأهل، تفاوت شدت اضطراب آشکار بین مقاطع تحصیلی مختلف از بین رفت، در حالیکه تفاوت در شدت اضطراب پنهان همچنان باقی بود.
نتیجهگیری: دانشجویان دختر رشته پزشکی بیش از دانشجویان پیراپزشکی تحت فشارهای استرس بوده و دارای نشانههای اضطراب میباشند، لذا توجه ویژه به سلامت روان و کاهش منبع استرس این افراد ضروری است.